κατακαμπής

και κατάκαμπα επίρρ. στη μέση τού κάμπου, στη μέση τής πεδιάδας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + κάμπ-ος + επιρμ. κατάλ. -ής, (πρβλ. κατα-μεσής, κατα-γής)].